(âŠEn hoe het uiteindelijk een deel van een mysterieuze puzzel oploste!)
Herinner je je dit artikel over âspoofingâ nog?
Soms gebeurt er iets dat je compleet uit het veld slaat. Dat overkwam mij afgelopen zomer, toen er ineens twee politieagenten voor mijn deur stonden.
“We komen namens je ex-vriendin,” zeiden ze. Die woorden bleven hangen.
Ex-vriendin? Ik dacht: Welke ex-vriendin?
Toen ze haar naam noemden, herkende ik haar meteen. Ze kwam uit Purmerend en er was inderdaad een tijd dat wij âvriendenâ waren maar we kregen ruzie en de vriendschap was over en uit… Inmiddels hebben we al een tijdje geen contact meer. Maar geliefden? Nee, dat waren we nooit geweest. De gedachte dat ze zichzelf mijn ex-vriendin noemde, voelde als een vreemde droom zonder logica. Ik vroeg de agenten zelfs de boodschap te herhalen, maar hun woorden bleven hetzelfde:
“Namens je ex-vriendin.”
Toen ik uit legde dat we nooit een liefdesrelatie hadden gehad, zeiden ze:
âDat doet er voor ons niet toe. We zijn hier om een stopgesprek te voeren. De stroom aan brieven en berichten moeten stoppen.”
Het Gesprek
Ik fronste mijn wenkbrauwen. Een stopgesprek? Wat voor stroom van berichten? Ik kon me niet voorstellen dat het cadeau en de excuusbrief die ik maanden geleden in haar brievenbus had gedaan, zoveel commotie hadden veroorzaakt.
Volgens de agenten ging het echter om berichten â e-mails, smsâjes, enzovoort â die ik aan haar zou hebben gestuurd. Ze benadrukten dat het om een melding ging en dat het doel was om het vermeende stalken te stoppen. Weer fronste ik met de wenkbrauwen. Ik was me van geen kwaad bewust. Ja, er was wrijving tussen ons, en ja, ik had haar destijds een minder vriendelijk briefje gestuurd waarin ik mijn frustratie uitte over de situatie. Later voelde ik echter de behoefte om de lucht te klaren en daarvoor excuses te maken. Voor haar verjaardag stuurde ik haar een cadeautje, en omdat de situatie mij daarna nog steeds niet lekker zat, schreef ik haar iets later een brief waarin ik mijn excuses aanbood en uitlegde wat de reden was van mijn felle uitbarsting. Geen reactie. Geen bedankje. Niets. En dat vond ik prima. Mensen mogen zelf bepalen hoe en Ăłf ze reageren, toch? Ik ging verder met mijn leven en sloot het boek.
âIk was en ben flink boos op haar, dat geef ik toe,â zei ik tegen de agenten, waarna ik kort mijn kant van het verhaal uitlegde over het stuklopen van onze vriendschap en de reden waarom ik die ietwat gemene brief had geschreven. âMaar waar twee kijven, hebben twee schuld. Ik heb haar nooit lastiggevallen. Sterker nog, ik heb zelf een aantal vervelende flash-smsâjes van hĂĄĂĄr kant ontvangen.â
Ik liet deze smsâjes aan de agenten zien, en ook zij fronsten. Het leek alsof ze niet precies wisten hoe ze met de situatie om moesten gaan. Wat echter wel duidelijk werd, was dat er berichten naar haar waren gestuurd vanuit mijn naam. Ondanks deze ontdekking lieten ze me achter in totale verbijstering en verwarring. Ik wist immers niets van de berichten waarin zij door mij âlastiggevallenâ zou zijn.
De Onthulling: Spoofing
Het duurde even voordat ik het verband kon leggen, want ik kon er lange tijd geen vinger achter krijgen. Maar uiteindelijk viel de puzzel onverwacht, toch nog in elkaar: spoofing. Via een e-card, die de spoofing-persoon naar eigen zeggen per ongeluk ook naar mij had gestuurd, kon ik mijn onderzoek verder uitbreiden.
Toen ik na een aantal vijven en zessen uiteindelijk de confrontatie zocht en aangaf dat ik uiteraard melding zou doen bij onze beste vriend (de politie), begon de Spoofing-persoon hakkelend en stotterend deze acties toe te geven.
De persoon achter de spoofing vond naar eigen zeggen dat ik en de vrouw in kwestie wel erg snel goede vrienden waren geworden en dat zij opvallend mijn kant op trok. Om die reden had het mijn naam en e-mailadres misbruikt om berichten en zĂ©lfs fysieke post te versturen, waaronder een religieuze sleutelhanger of ketting. Ook beweerde de Spoofing-persoon dat zij berichten had ontvangen van een zogenaamde advocaat die namens mij zou handelen, maar dit was onwaar; ik had nooit een advocaat ingeschakeld. Daarnaast zou zij benaderd zijn door een ‘jongeman’ en een zogenaamd bemiddelende moeder uit Bergen op Zoom, die ruzie zouden hebben gestookt. Later bleek dat deze personen en ook de advocaat, volledig verzonnen waren.
Het werd duidelijk dat het doel van deze acties was om het conflict tussen ons te laten escaleren, wat helaas ook is gelukt
Enig begrip…
Met deze nieuwe informatie begreep ik beter waarom de vrouw in kwestie, de politie had ingeschakeld. Als je denkt dat je gestalkt wordt, is dat een logische stap. Toch blijft het jammer dat er eerst geen hoor en wederhoor heeft plaatsgevonden. Waarom had ze niet eerst contact met mij gezocht om mijn kant van het verhaal te horen?
Reflectie: De Gevaren van Digitale Manipulatie
Met de kennis van nu begrijp ik hoe krachtig digitale manipulatie kan zijn. Spoofing maakt het kinderlijk eenvoudig om iemand andersâ identiteit te vervalsen. Het kan enorme schade aanrichten en leidt tot misverstanden die levens op hun kop zetten. Wat me het meest heeft geraakt, is hoe deze situatie waarschijnlijk voorkomen had kunnen worden. Een simpel gesprek tussen ons beiden had al veel kunnen oplossen. Misschien hadden we samen kunnen ontdekken dat een derde partij met verkeerde bedoelingen ons tegen elkaar opzette. Helaas is dat niet gebeurd.
Waarom ik dit verhaal vertel?
Wat ik je als lezer wil meegeven, is dit: vertrouw op je intuĂŻtie. Als iets niet klopt of niet lijkt te kloppen, als het gedrag van iemand die je kent ineens niet logisch lijkt, vraag je dan af: Zou deze persoon dit echt doen?
Spoofing kan iedereen treffen. Het is een techniek die pijnlijke misverstanden kan veroorzaken, zoals mijn verhaal laat zien. Het ergste is misschien nog wel dat mensen hierdoor onterecht een bepaald beeld van je krijgen â een beeld dat vaak moeilijk te corrigeren is. Blijf alert en neem de tijd om feiten te controleren. Als je twijfelt, neem contact op met de persoon in kwestie. Een simpel gesprek kan veel ellende voorkomen.
De prangende vraagâŠ
Hoewel de meeste puzzelstukjes nu op hun plek liggen, blijf ik met Ă©Ă©n prangende vraag zitten:
âWaarom deed de vrouw zichzelf tegenover de politie voor als mijn âex-vriendin?ââ
Die vraag zal waarschijnlijk voor altijd onbeantwoord blijven, want ik heb de agenten destijds beloofd dat ik, hoe goed bedoeld ook, geen contact meer met haar zou zoeken. Dus ja, moet ik haar dan nu tĂłch weer een brief sturen met uitleg? Dat voelt dan toch, denk ik, alsof ik een grens overga die ik eerder heb afgesproken niet te overschrijdenâŠ*
Tenslotte
Het mysterie dat mij maandenlang heeft beziggehouden, is grotendeels opgelost, en daar ben ik dankbaar voor. Hoe boos ik ook ben op de vrouw in kwestie â en met dat woord druk ik het nog heel zacht uit â niemand heeft het recht om haar lastig te vallen, angst aan te jagen of haar leven zuur te maken. Echt niemand, inclusief mijzelf. Leven en laten leven… En dus kan ik dit boek hopelijk eindelijk echt sluiten.
Nou, u leest het: een mens maakt wat mee, hĂš? đ Ik hoop dat ik u op een duidelijke manier heb kunnen uitleggen wat ‘spoofing’ precies is en wat de gevolgen ervan kunnen zijn. Hopelijk gaat mijn volgende blog weer gewoon over mijn schrijfwerk!
Over schrijven gesproken: de streefdatum voor de publicatie van Mysterie op het Internaat is 7 maart 2025!
Ik wens iedereen fijne feestdagen en alvast een gelukkig nieuwjaar. Tot volgend jaar! đâš
PS: Eerder dit jaar heb ik, onwetend dat het om spoofing ging, alles van me afgeschreven in een verhaal op de website. Nu ik de volledige waarheid ken, heb ik dit offline gehaald. Wie weet keert het ooit in een aangepaste vorm terug.
*NB: Uiteindelijk heb ik, om persoonlijke en praktische redenen, de vrouw in kwestie toch maar gewoon netjes ingelicht over hoe de vork in mijn ogen in de steel zit.