Hallo en welkom op de speciale pagina voor mijn aanstaande boek:
‘Mysterie op het internaat!’
‘Fragment: Mysterie op het internaat!’
Ze plaatsten alles zo goed mogelijk terug waar het lag, sloten het gordijn weer en stonden enige ogenblikken later bij het luik te duwen. Tot hun schrik gaf het luik echter nauwelijks meer mee. Het ging een slechts klein eindje omhoog, maar daarna was er duidelijk iets dat het blokkeerde. “Dit ga je toch alsjeblieft niet menen, hè!” foeterde Remy wanhopig, terwijl hij hard tegen het luik begon te bonken.
Met dit boek, ben ik zoals eerder in een blog al vermeld, denk ik wel tien jaar bezig geweest. Alleen zaten daar grote tussenpozen in hoor. Het was bedoeld als afwisseling voor het schrijven van mijn autobiografie, waarmee ik natuurlijk we eens vastliep, of aan een pauze mee toe was. Ik besloot om eens te proberen een fictief verhaal te gaan schrijven. Maar wat? Ik kwam echter al snel op het onderwerp, ‘spionage’ uit. Hoe?
Het zit zo: na vele verhalen over spionage te hebben gelezen, betrapte ik mezelf erop dat ik in al die prachtige verhalen bepaalde dingen miste. Ik ben zo’n type schrijver die gaat bedenken hoe ik het zelf zou aanpakken of opschrijven, en ik vroeg me af waarom de spion in dat verhaal dit of dat niet deed, of waarom hij een bepaald onderwerp als missie niet kreeg toegewezen. Uiteindelijk besloot ik zelf een poging te wagen om over spionage te schrijven en mijn spion de geheime opdrachten mee te geven die ik graag had willen zien.
Een Engelse collega-schrijver, ook een van mijn grote voorbeelden, Robert Muchamore zegt:
‘’Ik moedig je niet aan om het boek van iemand anders woord voor woord te kopiëren, of een verhaal te baseren op het exacte plot van je favoriete tv-show.
Echter, ideeën zijn het moeilijkste deel van het creëren van een verhaal. Er bestaat niet zoiets als een totaal origineel idee. De meeste van mijn boeken zijn geïnspireerd door dingen die ik in een krant las, of zag in een film, boek of tv-documentaire.
Maak je geen zorgen over of je idee totaal origineel is. Het belangrijkste is niet waar je idee vandaan komt, maar hoe goed je het idee uitvoert zodra je het hebt.’’
Deze tip heb ik ter harte genomen en ben ik gaan gebruiken. Voor mijn aanstaande jeugdroman heb ik mij allereerst laten inspireren door mezelf. Ook ik voelde me vaak eenzaam en was kwetsbaar tijdens mijn verblijf in instellingen. Vroeger las ik in de roddelbladen die mijn moeder altijd van haar werk meekreeg, eens hoe jongeren uit pure eenzaamheid en omdat ze niet werden gehoord, ingingen op verleidelijke aanbiedingen om geld te verdienen en daardoor op het verkeerde pad terecht waren gekomen, met alle gevolgen van dien . Ik bedacht me dat ik misschien ook op het verkeerde pad had kunnen raken als ik daarvoor benaderd zou zijn. Met die kwetsbaarheid besloot ik iets te doen en ben ik van alles gaan lezen, kijken en uitzoeken om een goed plot voor dit desbetreffende verhaal te verzinnen en koos daar onder andere het idee dat ze zouden gaan inbreken, voor uit.
‘Fragment: Mysterie op het internaat!’
Na die woorden besefte Remy meteen dat ze hier weg moesten, want als die kerel terugkwam en hen zag, zouden ze diep in de problemen zitten. Hij greep Claudia’s hand beet en siste dat ze achter hem aan moest rennen. “We moeten terug naar de roeiboot en terug roeien naar de haven! En de autoriteiten waarschuwen!”
Tijdens het schrijven bedacht ik dat ik genoeg boeken bezat waarin inbrekers voorkwamen. Ik besloot deze opnieuw te lezen en me daardoor te laten inspireren, zodat mijn personages op geloofwaardige wijze konden handelen. Daarnaast bekeek ik op YouTube verhalen van ex-inbrekers en luisterde naar hun werkwijzen. Dit leek mij de beste aanpak, aangezien ik moeilijk een gevangenis kan bellen om een paar inbrekers te interviewen over hun methoden. Zelf inbreken om te zien hoe het werkt, was uiteraard ook geen optie, haha.
Natuurlijk heb ik er mijn eigen fantasie tegenaan gegooid, en hoe ik het eventueel zou aanpakken als ik daar en daar zou willen inbreken. In feite begon ik bijna zelf te denken als een inbreker en in mijn fantasie, sloop ik zelf door de kelder van bovenstaand fragment… En dat alles resulteerde uiteindelijk in mijn eerst jeugdroman die later dit jaar moet verschijnen.
Of het uiteindelijk een leuk en spannend boek is geworden? Dat mag jij als lezer bepalen zodra het is gepubliceerd! Ik als schrijver vind dat ik dat niet mag beoordelen. Ik sta zeker achter mijn boek en ik zou dit verhaal persoonlijk graag gelezen hebben in mijn jeugd. Maar het eindoordeel ligt bij jou!
Uiteraard verklap ik niet te veel, want een boek kun je immers maar één keer lezen met de spanning van het niet weten hoe het verhaal precies afloopt! 😉
Nou vooruit… Hier nog één fragment!
‘Fragment: Mysterie op het internaat!’
Terwijl ze de stalling naderden, bekend om de opslag van paardentrailers, werden ze overvallen door stomme verbazing. Daar waren drie mannen bezig met het stelen van paardentrailers. Eén van hen, hurkte behendig en geconcentreerd naast een auto en was druk bezig een trailer aan de trekhaak te koppelen. Ondertussen was het luidruchtige geblaf van de Dobermann onmiskenbaar te horen vanuit de gang van de woning. Het geluid echode door de stille nacht, maar gezien de dichtstbijzijnde woning op bijna een kilometer afstand lag, waren de dieven ervan overtuigd dat niemand anders dan zij het dier zou horen. In het felle schijnsel van de koplampen van een van de wagens, konden ze duidelijk twee figuren onderscheiden die koortsachtig aan het werk waren met de trailers. Een derde man, voorzien van een zaklamp, zorgde voor het nodige licht, waardoor hun schaduwen lang en dreigend afstaken tegen de donkere achtergrond. Ze manoeuvreerden de paardentrailers behendig richting een paar auto’s, waarvan de bestuurdersportieren wijd open stonden, klaar voor een snelle ontsnapping. Een andere auto stond al klaar, met een al één paardentrailer stevig vastgemaakt achter zich. Het tafereel straalde haast en urgentie uit. Duidelijk was dat het niet het huis zelf was dat hun interesse had gewekt, maar de paardentrailers, die ze nu in handen probeerden te krijgen. “Hé jongens, krijg nou de…,” siste Remy zachtjes. “Die gasten zijn doodleuk paardentrailers aan het stelen! Wat een grap jongens, we hebben concurrentie vanavond. Wat moeten we nu doen?”
NB: De hier getoonde fragmenten kunnen door eventuele grammaticale verbeteringen en correcties uiteindelijk enigszins afwijken in het eindresultaat.